Η ανάγκη συγκρότησης μιας ενιαίας προοδευτικής παράταξης.

Το αίτημα για την συγκρότηση μια ενιαίας παράταξης της Κεντροαριστεράς γίνεται, στις μέρες μας, όλο και επιτακτικότερο, καθώς, εκφράζεται πλειοψηφικά, τόσο στις δημοσκοπήσεις, όσο και από μια, όλο και αυξανόμενη, μερίδα των πολιτών.

Το τμήμα του πληθυσμού, που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροαριστερό και βρίσκεται πλησιέστερα στα σοσιαλδημοκρατικά ιδεώδη, αφού συγκεντρώθηκε, στα πρώτα σαράντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στο ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια μετακινήθηκε, μαζικά, για μια περίπου δεκαετία, στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σήμερα κατέληξε, αθροιστικά μειωμένο, σχεδόν να ισομοιράζεται μεταξύ των δυο κυρίαρχων κομμάτων της Κεντροαριστεράς.

Το αποτέλεσμα 15%-13% των Εθνικών Εκλογών, για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα, περιέγραψε από την μια το αδιέξοδο της χωριστής πορείας των δύο κομμάτων και από την άλλη ενίσχυσε την ανάγκη της συμπόρευσής τους.

Ωστόσο, το στοίχημα για την ενοποίηση του προοδευτικού χώρου, δεν είναι επ’ ουδενί εύκολο. Οι πρώτοι σταθμοί του «οδικού χάρτη» της ενιαίας πορείας, έχουν αρχίσει, για πρώτη φορά, να συζητώνται σοβαρά, μόλις τους τελευταίους μήνες, μετά το μάλλον απογοητευτικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών.

Παρόλα αυτά, παράγοντες, όπως ο κομματικός πατριωτισμός από την μια αλλά και η πολιτική σκοπιμότητα και συγκυρία, από την άλλη, δεν επιτρέπουν, για την ώρα, η συζήτηση αυτή να γίνει με ανοιχτά χαρτιά.

Οι εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και η ανατροφοδοτούμενη εσωστρεφής περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελούν, μέχρι σήμερα, τροχοπέδη, στον οποίο ρεαλιστικό σχεδιασμό.Την ίδια στιγμή, η σημαντική άνοδος των κομμάτων του λαϊκιστικού συντηρητισμού και η όλο και μαζικότερη απαξίωση των πολίτων για την πολιτική οδηγεί στην μειωμένη συμμετοχή τους στις πολιτικές διαδικασίες και καθιστούν επιτακτική ανάγκη, την ταχεία συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου, με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και επεξεργασμένο πολιτικό σχέδιο, το οποίο θα εμπνεύσει τους πολίτες.

Μετά από μια υπερδεκαετή κρίση, με την ύπαιθρο να ερημώνει, τους νέους να αναζητούν τις τύχες τους σε χώρες του εξωτερικού και ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού να βλέπει να πραγματικά του εισοδήματα να μειώνονται συνεχώς, το κενό της Κυβερνητικής αντιπρότασης πρέπει να καλυφθεί άμεσα.

Ενα, διαρκώς αυξανόμενο, ρεύμα των πολίτων έχει -μάλλον δικαιολογημένα- χάσει την εμπιστοσύνη του στα παραδοσιακά κόμματα και στους πολιτικούς οι οποίοι διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες.

Η κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η χαμηλή ποιότητα της Δημοσίας Παιδείας, η διαφθορά, οι γυναικτονίες, η έξαρση της βίας, αλλά και η αδυναμία εξεύρεσης στέγης, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, επιτείνουν το αίσθημα της ανασφάλειας την κοινωνίας, η οποία αναζητά πολιτικό καταφύγιο, συχνά χωρίς αποτέλεσμα.

Απ’ ό,τι φαίνεται ως σήμερα, η ανάγκη της εναλλαγής των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από την παρούσα «πολιτική γεωγραφία», καθιστώντας την ανάληψη πρωτοβουλιών αναγκαία.

Το φθινόπωρο του 2024, θα είναι καθοριστικό για τις πολιτικές εξελίξεις. Ενα πάνδημο κι ευρύ δημοκρατικό προσκλητήριο, σε νέα πρόσωπα, με τον παράλληλο κοινοβουλευτικο συγχρονισμό, αλλά και την συζήτηση μιας κοινής προγραμματικής συμφωνίας, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, είναι μερικά από τα απαραίτητα βήματα, για να ευοδωθεί η κοινή πορεία.

Η Δημοκρατική Παράταξη στην Ελλάδα, δικαιούται να γίνει ξανά ενιαία και μεγάλη, ώστε να γράψει σημαντικές σελίδες επιτυχίας στην ιστορία του τόπου και να δικαιώσει τους αγώνες, δεκαετιών, όλων των ανθρώπων που πίστεψαν και πιστεύουν στην πρόοδο.