Χωρίς να έχουν καμία ιατρική εμπειρία, χωρίς να τους δίνεται σχέδον καμία οδηγία, “πετάνε” τους νέους γιατρούς στα επείγοντα των νοσοκομείων για να υποδεχτούν, να εξετάσουν και τελικά να αποφασίσουν για τις ζωές των ανθρώπων. Η συμβολή των ειδικών γιατρών, στην εξέταση των ασθενών στα επείγοντα, γίνεται συχνά μόνο τηλεφωνικά, ενώ δεν είναι σπάνιες οι φορές κατά τις οποίες, ενάντια σε κάθε επιστημονική δεοντολογία και νομική πρόβλεψη, οι ειδικευόμενοι γιατροί αφήνονται ολομόναχοι στην αντιμετώπιση περίπλοκων προβλημάτων υγείας των ασθενών.
Οι ειδικευόμενοι γιατροί, αναγκάζονται να δουλεύουν σε “συνθήκες γαλέρας” τόσο στις κλινικές όσο και στα τμήματα επειγόντων των νοσοκομείων. Πραγματοποιώντας δέκα, έντεκα ή και δώδεκα 24ωρες εφημερίες το μήνα.